Day 155...Go Dawgs!

เมื่อวาน เอก มน พี่ก้าน แล้วก็ น้องวาว (นักเรียน ELS คนใหม่ เพิ่งมาได้เดือนเดียว) มากินข้าวที่บ้าน เนื่องในโอกาสขึ้นบ้านใหม่ (จริงๆ แล้วเนื่องในโอกาสแนะนำน้องวาวต่างหาก) มนก็เลยบอกว่า วันนี้จะมีแข่ง American football เราก็เลยตั้งใจจะไปดู

ฟุตบอลเริ่มตอน 5:45 PM Louisiana Tech U เจอกับ Mississippi State U เราไปถึงที่นั่นก็เอาบัตรนักเรียนไปแลกตั๋วเข้า กับพัดรูปตีนหมา ก่อนเข้าก็แวะซื้อน้ำไปขวดนึงด้วย พี่นูนเลี้ยง (เลยได้อุทาหรณ์ว่า ไปดูกีฬาควรพกน้ำไปด้วย เพราะมันแพง) แล้วก็เข้าไปดู จริงๆ บนอัฒจรรย์มันเป็นที่นั่งแบบขั้นบันได แต่ปรากฏว่า ทุกคนยืน...มันลุ้นน่ะ ก็เลยยืนกันหมด เราก็ยืนด้วย ดูๆ ไป ตอนแรกๆ ก็ไม่รู้เรื่อง เพราะไม่เคยดู American football มาก่อน พี่นูนก็เลยอธิบายคร่าวๆ เท่าที่เขารู้ ซึ่งก็ค่อยได้อะไรเท่าไหร่ มารู้เรื่องก็อีตอนเขาเฮ เราก็เฮนั่นแหละ เลยเก็ทขึ้นมาว่า อ๋อ จังหวะนี้เราได้เปรียบ พอเราเสียเปรียบ ก็จะปรากฏคำที่ต้องเซ็นเซอร์...ปิ๊บ แล้วก็บางที มันตะโกนเชียร์คำว่าอะไรไม่รู้ เราก็ว่าจะสะกิดถามคนข้างๆ แต่เห็นมันบ้าอยู่ ก็เลยไม่เอาดีกว่า

American football ช่างเป็นเกมที่ใช้คนเล่นเยอะมาก เห็นในสนามส่วนหนึ่ง ข้างสนามอีกเป็นฝูง ประมาณดูเกิน 50 แน่ๆ มาช่วง quarter แรก ก็เชียร์กันไป มีแรงอยู่ก็เชียร์ไป โดนนำก็ยังเชียร์ พอ quarter สอง เสียงเริ่มแผ่ว เพราะ MS State มันทำ touchdown ได้ แล้วเริ่มนำห่าง แต่พอพักปุ๊บ มา quarter สาม Tech ได้ field goal แถมทำ touchdown ได้อีกเลยกลับมานำ จากนั้นแต้มก็ไหลเรื่อยๆ ท้าย quarter สี่ คนเล่นชักเจ็บกันเยอะ เกมอืดๆ มันจะไม่เหมือน soccer ตรงที่ ถ้ามีบาดเจ็บ มีคนนอน เวลาจะหยุด quarter นี่ก็เลยใช้เวลาเยอะมาก แต่คนก็ยังเชียร์กันอยู่ ไม่หนีไปไหน เพราะ Tech ชนะ 22:14 อิอิ สุดท้ายแล้วเราเลยได้กลับบ้านตอนสามทุ่มครึ่ง

เกมก็สนุกดี แต่บรรยากาศรอบๆ สนามสนุกกว่า เด็ก Tech ส่วนมากใส่เสื้อยืดพื้นสีน้ำเงิน เป็นสีของ Tech บางคนก็ไม่ได้ใส่เสื้อ เพราะพี่แก paint ตัวเอา เห็นมีอยู่กลุ่มนึง paint ตัวสีน้ำเงิน แล้วก็เขียนตัวอักษรสีแดงขอบขาวตัวโตๆ พอมายืนรวมกันก็อ่านได้ว่า "GO DAWGS!" ไม่ต้องสงสัยว่าคำนี้มันศัพท์บ๊องอะไร มันคือคำว่า "GO DOGS!" น่ะแหละ แต่เขียนให้มันแฟนซีขึ้นเท่านั้น อย่างที่เคยบอก สัตว์สัญลักษณ์ของ Tech ก็คือบูลด็อก ทุกคนที่อยู่ที่นี่จึงเป็นหมาบูลด็อกกันหมด ก็มันตะโกนกันว่า "We are bulldogs!" นิ ข้างสนามนอกจากจะมี cheer leader น่ารักๆ ต่อตัวกันแล้ว ก็ยังมี mascot เป็นตัวบูลด็อกเดินไปเดินมา มี staff โยนเสื้อขึ้นมา (รับไม่ได้ซักตัว) โยนลูกหนำเลี้ยบ (บอลที่เล่นกันใน American football น่ะแหละ) ลูกเล็กๆ สีน้ำเงินขึ้นมา พี่นูนเก็บได้ลูกนึงก็เลยให้เรา...ขอบคุณค่ะ

อีกอย่างที่ได้จากบรรยากาศรอบสนามก็คือ ไอ้คนข้างหน้าสองคน (หน้าตาคล้ายๆ กัน สงสัยจะเป็นแฝด) พอ Tech ทำ advance ได้ แบบไกลๆ แกทั้งสองก็จะแปะมือกับคนรอบข้างทุกคน เราอยู่หลังพวกมันพอดี เลยแปะด้วย...รู้จักกันเหรอ?

เสียดายที่เราไม่มีกล้อง ไม่งั้นจะถ่ายรูปมาให้ดู โอ๊ะ...ไม่แน่ อาจจะขอจาก Reggy ได้ เจอมันอยู่ มันถ่ายรูปเราให้ด้วยแหละ

Day 153...New Apartment

Now I'm in my new apartment which has 2 floors, 2 bedrooms, 2 bathrooms. But I still have to share the room with P Ja because another room belongs to P Noon. That means there are three of us sharing the same apartment. Since we've just moved, I'm so tired of cleaning it.

Anyway, I'd love y'all seeing these comics.


I've told you this boy has fantastic imagination.


At last, Garfield still keeps gaining his weight.

Day 149...Altogether

พี่ก้านกลับมาแล้ว...มาพร้อม Song รูมเมทพี่ก้าน มี Chucky, Alex, Emily ไปรับ (รายชื่อทั้งหมดที่กล่าวมาเป็นเกาหลี)

พอ Song กลับมาถึงปุ๊บ มันก็แทบลมจับ สภาพห้องมันเละมาก เพราะก่อนหน้านี้มันให้ Alex (อีกคน) กับ Joon อยู่ชั่วคราว ซึ่งเวลานี้สองคนนั้นมันไปเริงร่าอยู่ New York แล้ว ตอนนี้คงกำลังจามกันสนั่น เพราะ Song มันบ่นถึงอยู่

นักเรียนไทยครบแล้ว ตอนนี้ก็รออาจารย์ไทย Dr. Box จะกลับมาต้นเดือนล่ะ

ต่อกันที่การ์ตูน...


อันนี้ไม่แน่ใจว่าเข้าใจถูกรึเปล่า แต่คิดว่าตาชั่งมันเอาการ์ฟิล์ดไปเทียบกับช้างนะ


เด็กบ้านี่ จินตนาการบรรเจิดอีกแล้ว มันคิดว่ามีสัตว์ประหลาดอยู่ใต้เตียง พอเปิดไฟก็จัดการสัตว์ประหลาดได้ แล้วมันก็ดันคิดไปอีกว่าอาจจะมีสัตว์ประหลาดในที่อื่นๆ อีก ก็เลยรื้อข้าวของออกมาเป็นการใหญ่ ป๊ะป๋าก็เลยเข้ามาดุซะ...อ้อ เจ้าเสือข้างๆ เคลวิน จริงๆ เป็นแค่ตุ๊กตา แต่ด้วยจินตนาการอันไร้ขอบเขตของเด็กบ้านี่ ตุ๊กตาเสือก็เลยกลายเป็นคู่หูที่พูดได้ เล่นได้ ทำอะไรก็ได้...ตอนเด็กๆ ใครมีคู่หูแบบนี้มั่ง ยกมือขึ้น

Day 147...Apartment Hunting (Part III) Cont.

ยังคงตามหาอพาร์ตเมนต์ใหม่อยู่ หลังจากเมื่อตอนบ่ายได้รับคำตอบจาก Steeple's Glen ว่า มันไม่ approved เนื่องจากมันบอกว่ามันไม่สามารถติดต่อเจ้าของ apartment ที่เราเคยอยู่ได้ (โทรไปแล้วไม่มีคนตอบรับ) และเราก็ไม่มี credit history

เพิ่งรู้ว่าเราไม่มีเครดิต

จริงๆ อยากจะถามมันว่ามันติดต่อเจ้าของอพาร์ตเมนต์เดิมของเราจริงรึเปล่า เพราะเราโทรไปทีไร ก็มีคนรับทุกที อีกอย่างเราเพิ่งเป็นนักเรียนใหม่ มาจากต่างประเทศ มันเอาอะไรมาวัดเครดิตเรา (ฟะ)

ช่างมัน ยังมีอีกหลายที่ยังไม่ได้โทรไป ถ้าหาที่ใหม่ไม่ได้จริงๆ ก็อยู่หอพักในยู เท่านั้นเอง มาดูการ์ตูนกันดีกว่า



แมวขี้เกียจมันก็สรรหาข้ออ้างมาได้อยู่เรื่อยนิ


เราว่าเด็กบ้าเคลวินนี่มันเจ๋งดี มันมีความคิดแผลงๆ มาอยู่เรื่อย แล้วบางทีคนเขียนก็ฝากให้หมอนี่ช่วยเหน็บเจ็บๆ บ้างเหมือนกัน

Day 144...My Friends Have Been Back

I've just got my student ID this morning. :D

Yesterday, Aig and Monn came back from Thailand. Their flight had stopped at Hawaii, so they enjoyed Hawaii's beach for 6-7 hours. They told me that the sea water was so clear.

P Noon just has been back for a couple of hours. He had dinner with us and walked to his old apartment. He will stay there until the end of this month. Then we will move to Steeple's Glen.

Finally, all of them have new haircuts.

End up with Garfield.

Diary 143...Garfield Strip

วันนี้มาในแนวการ์ตูน พร้อมกับอากาศเย็นๆ

พอดีไปเจอเว็บการ์ตูนมา เป็นพวก Garfield อะไรพวกนี้ ก็เลยคิดว่าเอามาแปะให้อ่านกันเล่นๆ แก้ blog ว่างดีกว่า



อันนี้การ์ฟิลด์ช่วยอัดเจ้าแมงมุมที่กำลังมีปัญหาครอบครัว มีลูกตั้ง 342 ตัว แถมยังเป็นวัยรุ่นกันหมดด้วย ประมาณว่าหนูกำลังอยากตายจ้า เจ้าแมงมุมก็เลยขอบคุณซะ

Day 140...Apartment Hunting (Part III)

สืบเนื่องจาก apartment ที่อยู่ปัจจุบันมีห้องนอนเดียว ห้องน้ำเดียว เรากับพี่จ๋าเลยต้องอยู่แบบสามีภรรยา นอนห้องเดียวกัน เรากับพี่จ๋าจึงคิดจะหย่ากันโดยไปเช่า apartment ใหม่ที่มีสองห้องนอน (ซึ่งความจริง ตอนนู้นก็จะเอาแบบสองห้องนอน แต่มันหาไม่ได้)

เราเคยไปดูที่ Tech Town ซึ่งราคาถูก ไกลนิดนึง สองห้องนอน หนึ่งห้องน้ำ ท่าทางดี แต่อย่างว่า ของดีราคาถูกก็มีแต่คนอยากได้ เราก็เลยไม่ได้

วันนี้เลยไปดู Steeple's Glen ใกล้ๆ apartment ที่อยู่นี่แหละ แต่เป็นสี่ห้องนอน ห้องน้ำในตัว ลักษณะเหมือนทาวน์เฮาส์ ราคาพอหารออกมาก็ไม่แพง เพียงแต่เราต้องรับผิดชอบค่า utilities ทั้งหมด (ตอนนี้ที่อยู่คือจ่ายเฉพาะค่าไฟกับค่าเน็ต)

เอาน่า...ใกล้ที่เรียน ใกล้ supermarket หยวนๆ ละกัน

Day 136...I'm a Bulldog

Yesterday, it was rain all night...

เมื่อคืนฝนตกทั้งคืน...

The trains also passed all day and all night...

รถไฟก็วิ่งกันทั้งวันทั้งคืน...

These days, they passed here as if they were parade. And anytime they passed, they had to whistle loudly. It's gonna drive me crazy.

ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไร ตั้งแต่ต้นเดือนมาแล้ว รถไฟวิ่งกันอย่างกับพาเหรด มากันแต่ละทีก็ต้องเปิดหวูดดังลั่น ยิ่งสองวันนี้ฝนตก เวลานอนก็เปิดหน้าต่างไว้ ยิ่งได้ยินเสียงรถไฟดังกระหึ่ม ชวนประสาทเสียจริงๆ

I went to pay the tuition this morning. That means I've officially been a Tech's student. And the mascot of Tech is a bulldog, so I can say I'm a bulldog. (If you cannot imagine what a bulldog looks like, think of a dog with wrinkle face and usually has a big spike collar.)

เมื่อเช้า เดินไปจ่ายค่าเรียนแล้ว เพราะฉะนั้นตอนนี้เราก็ถือว่าเป็นนักเรียนที่ Tech อย่างเป็นทางการ เรียกว่าเราก็คือ bulldog ตัวหนึ่ง ไม่ได้อยากเป็นหมาหรอก แต่ที่ Tech นี้มีสัญลักษณ์เป็นหมา bulldog อะไรๆ ก็ bulldog (ถ้านึกหน้าตาหมา bulldog ไม่ออก ก็นึกถึงหมาหน้าย่นๆ ใส่ปลอกคอหนามอันเขื่องละกัน)

Day 135...Rainy Days

เช้าวันนี้ตื่นมาพบกับอากาศขมุกขมัว ฟ้าครึ้มมาแต่เช้า อากาศเลยเย็นๆ

สายหน่อย พี่จ๋ากะจะไปฝังตัวอยู่ในห้องสมุด แต่ปรากฏว่าห้องสมุดปิด Tolliver Hall ก็ปิด ศูนย์คอมก็ปิด (ถ้าเป็นช่วงเปิดเทอม มันจะเปิดกระทั่งวันอาทิตย์) พี่จ๋าเลยกลับมาบ้านพร้อมกับบอกว่า ข้างนอกฝนตก แต่ตกแบบ เดินไปสามก้าวค่อยเจอเม็ดฝนหล่นใส่หัวซักหยดนึง

สรุปแล้ววันนี้อากาศเย็นเพราะฝนเท ดีแฮะ อยากให้เป็นแบบนี้ไปหลายๆ วัน ก่อนหน้านี้มันร้อนอะ

Day 132...Anthony's Apartment

สองสามวันก่อน รู้สึกปวดหลัง ตรงแถวๆ ปีกขวา (เราเรียกมันว่าปีก เพราะไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วมันเรียกอะไร มันคือบริเวณกระดูกด้านหลัง ใต้บ่าน่ะ) ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว คิดว่าคงเป็นเพราะแบกหนู MacBook อันหนักอึ้งไป lab ตอนนี้ก็เลยเปลี่ยนเป็นอุ้มไปแทน จริงๆ ไอ้ปวดหลังแบบนี้ก็เคยเป็นตอนที่แบกน้อง Fujitsu ตัวเก่าเมื่อประมาณห้าหกปีก่อนเหมือนกัน แล้วอาการก็หายไปเมื่อเราเปลี่ยนเป็นอุ้มแทน เพราะฉะนั้นเราจะพยายามไม่แบกอะไรไว้บนหลังอีกแล้ว (เดี๋ยวแก่ลงกว่านี้จะยิ่งแย่)

วันนี้ Anthony (เพื่อนชาวกาบอง) โทรมาชวนไปเที่ยวบ้าน เพราะแม่กับน้องมันมา เลยอยากอวดเพื่อน ก็เลยหิ้วแอ๊ปเปิ้ลที่เพิ่งซื้อเมื่อวานไปฝากหม่ามี้มันด้วย จริงๆ แล้วหม่ามี้มันก็อายุไม่มากกว่าเราเท่าไหร่ Anthony มันก็เป็นลูกคนโต อายุน้อยกว่าเราเกือบสิบปีได้ (มันตั้งใจจะเรียน undergraduate program ที่ Tech) หม่ามี้มันก็คงจะสี่สิบหน่อยๆ เลยได้กินข้าวเย็น (สลัดเย็น กับขนมปังเย็น) ที่โน่น อิ่มจังตังอยู่ครบไปอีกมื้อนึง

Day 130...In the Lab

หลังจากสุดสัปดาห์อันแสนหฤโหดกับอุณหภูมิชนปรอท สองวันนี้อากาศเป็นยังไงไม่รู้เพราะหมกตัวอยู่ที่ Lab ตลอด ช่วงนี้ต้องช่วย James (ฝรั่งขี้บ่น) ทำงานให้ Dr. Box ซึ่งก็คือการเตรียม Power Point กับ Demonstration ให้ Dr. Box ไป present ที่เมืองไทย ตอนนี้เราทำส่วนที่ James ให้ทำเรียบร้อยแล้ว ไม่รู้จะเป็นไงมั่ง

Day 127...Severe Weather

หลังจาก 100 F ผ่านไป อากาศก็เปลี่ยนเป็นฝนตกฟ้าคะนอง ทั้งๆ ที่แดดเปรี้ยง ซักพักมีลมกรรโชกแรง แดดก็หุบ แล้วลมก็พัดถังขยะขนาดมหึมาหน้า apartment ล้มลง ข้างล่างนี่เป็น alert ที่ขึ้นในเว็บ weatherbug.com (ที่นี่ถ้าอากาศเปลี่ยน ลมพัดนิดพัดหน่อยมันก็จะ alert ละ)

ALERT 1 - Severe Weather Statement

A SEVERE THUNDERSTORM WARNING REMAINS IN EFFECT UNTIL 715 PM CDT FOR NORTHWESTERN JACKSON AND LINCOLN PARISHES

Issued: Saturday, August 02, 2008 6:48 PM CDT

Expires: Saturday, August 02, 2008 7:15 PM CDT

ALERT 2 - Severe Weather Statement

A SEVERE THUNDERSTORM WARNING REMAINS IN EFFECT UNTIL 700 PM CDT FOR NORTHWESTERN OUACHITA, NORTHEASTERN LINCOLN AND SOUTHERN UNION PARISHES

Issued: Saturday, August 02, 2008 6:43 PM CDT

Expires: Saturday, August 02, 2008 7:00 PM CDT

ALERT 3 - Non Precipitation Advisory

HEAT ADVISORY REMAINS IN EFFECT UNTIL 8 PM CDT SUNDAY

Issued: Saturday, August 02, 2008 3:16 PM CDT

Expires: Sunday, August 03, 2008 6:00 AM CDT

Day 127...Heat Attack!

ในที่สุด อุณหภูมิที่ Ruston ก็เหยียบ 100 F จนได้ (ประมาณ 38 C ถ้ามันถึง 104 F เมื่อไหร่ก็ 40 C เมื่อนั้น) จากเมื่อสี่เดือนก่อนตอนที่มาใหม่ๆ เป็นช่วงต้น Spring อากาศหนาวตับหด (มีแต่เราที่รู้สึกแบบนั้นน่ะ) แต่ตอนนี้ทั้งตับทั้งไตแลบออกมาหมดแล้ว ยังดีที่มีแอร์ ไม่งั้นละลายแน่ๆ

อนึ่ง...เนื่องจากช่วงนี้เริ่มเบื่ออาหารฝีมือตัวเอง (และเบื่อแครอทกับหัวหอม) ดังนั้นจึงเริ่มซื้ออาหารแช่แข็งมากิน (จริงๆ เนื้อสัตว์ก็แช่แข็งหมดแหละ ส่วนผักก็มีทั้งแช่และไม่แช่ รู้สึกว่าแช่แข็งจะถูกกว่าด้วยมั้ง) เอาเข้า microwave นิดนึง ก็ enjoy กับอาหารแช่แข็งมื้อละ 1 buck ถูกดีเหมือนกัน ส่วนรสชาติ ต้องมาลองกันเอง เพราะลิ้นเราจระเข้