หลังจากเรียนเสร็จ กินข้าวเสร็จ ไปซื้อโฟลเดอร์เสร็จ กะจะไปคุยกับ ISO เป็นเพื่อนพี่จ๋า ปรากฏว่า เดินผ่านที่รับบริจาคเลือด เลยไปเอาเลือดบ๊องออกซะ แทนที่จะไปเป็นเพื่อนพี่จ๋า พี่จ๋าเลยต้องอยู่เป็นเพื่อนเรา
ขั้นตอนการบริจาคก็เหมือนไทยเรานี่แล ไปถึงก็กรอกๆ เอกสาร ซักประวัติ ถามโน่นถามนี่ อันไหนไม่รู้จักไม่รู้เรื่องก็ถามเขาเอา แล้วก็วัดความดัน วัดอุณหภูมิร่างกาย แล้วก็เจาะนิ้ว
ตรงนี้ต่างจากบ้านเราหน่อย เขาเอาเลือดที่นิ้วเราไปหยดใส่ Copper sulfate ดูว่ามันจมหรือลอย ถ้ามันจมก็บริจาคได้เลย แต่ถ้ามันลอย เหมือนเลือดเรา ก็ต้องเอาไปเข้าเครื่อง เรียกว่าอะไรไม่รู้ แต่ค่าออกมาจะบอกว่าปริมาณเม็ดเลือดแดงเยอะพอบริจาครึเปล่า
เม็ดเลือดแดงเราพอ เลยต้องไปขึ้นเขียงเชือด
คุณพี่ที่รับหน้าที่เชือด เป็นผู้ชายผิวเกือบมืด (เลือดผสมนั่นเอง) ชื่อ Fabvius เขาบอกว่าชื่อเขามาจากภาษากรีก เพราะแม่ชอบอ่านนิทานกรีก แล้วชื่อเขาก็แปลว่า ความรัก (หวานซะไม่มีอะ)
ตอนเจาะเลือด กับตอนเอาเข็มออก ไม่เจ็บเท่าไหร่ ไม่ใช่เพราะคุณพี่เฟบมือเบาหรอก แต่เพราะคุณพี่เฟบเขามือไว
คุณพี่เฟบคุยเก่งมาก เจาะเลือดเราไปก็ชวนเรากับพี่จ๋าคุย เขาบอกว่าเขาเคยอยู่ Air Force มาก่อน เคยไปมาหลายประเทศ ล่าสุดเห็นว่าไปอิรัก เขาบอกว่าเขาอยู่ญี่ปุ่นตั้งหลายปี แล้วก็รู้จักคนไทยบ้าง พอพูดถึงไทยทีไร ไม่ว่าใครก็บอกว่าชอบอาหารไทยทั้งนั้น คุณพี่เฟบก็บอกอย่างนั้น เราก็เลยโฆษณาไปว่า พี่จ๋าทำกับข้าวไทยเป็น เขาก็เลยว่าต้องขอมาชิมบ้างแล้ว
คุยมาคุยไป ถูกคอ เขาก็เลยบอกว่าจะไว้จะส่งอีเมลมาคุย พอให้เลือดเสร็จ เขาก็จะมีผ้าก็อตแบบเหนียวๆ พันแขน แถมแต่ละสีที่ให้เลือกนี่สะท้อนแสงซะ มีทั้งแดง ม่วง เขียว เหลือง ฟ้า ประหนึ่งจะโชว์ให้คนทักเล่น (ซึ่งก็มีคนทักมากมายจริงๆ ขนาดเราเลือกสีฟ้านะเนี่ย) พี่จ๋าบอกว่า พันเหมือนแมวที่บ้านพี่จ๋าเลย คุณพี่เฟบเลยหัวเราะใหญ่
เสร็จแล้ว นอนพักนิดนึง พอตอนจะกลับ เขาก็เลยแจกเสื้อมาสองตัว ให้พี่จ๋าด้วย แทนที่จะให้เราตัวเดียว (หวังกับข้าวไทยรึเปล่าหว่า) แล้วก็เลยแลกอีเมลกัน
ให้เลือด ได้บุญ ได้เสื้อ แถมได้เพื่อนอีกคน สบายใจ
No comments:
Post a Comment